In de hectiek van nu verdwijnt de aandacht en de verdieping. Het is prachtig dat we elkaar nu zo gemakkelijk kunnen vinden en ons snel met elkaar kunnen verbinden, maar hoe doe je dat als je niet weet wat en wie je eigenlijk zoekt en wat je echt belangrijk vindt? Hoe vind je dan mensen die op dezelfde manier in het leven staan en jou kunnen inspireren?
Voor mij is dit een lange weg geweest met vele omzwervingen langs banen, organisaties en mensen bij wie ik altijd overeenkomsten voelde, maar bij wie de verschillen steeds zoveel groter waren, dat ik me nooit echt thuisvoelde. De verbinding met anderen begint bij de verbinding met jezelf. De weg naar binnen leek een logische stap. Ik volgde een yoga-opleiding, danste de vijf ritmes en bleef in alle situaties op mezelf reflecteren.
De weg naar binnen bracht me veel nieuwe inzichten, de verbinding met anderen voelde ik echter nog steeds meestal niet. Als ik die voelde, moest ik enorm alert zijn om mensen niet te overvragen en om goed te doseren zodat ze niet doodmoe van me werden. Eenzaamheid, depressies, periodes van stilstand en een totaal gebrek aan energie waren het gevolg en bleven in iedere fase de kop opsteken. Ik leerde dat ik het prettig kon hebben in mijn eentje. Ik leerde omgaan met mijn intensiteit en gevoeligheid en leerde accepteren dat dingen niet perfect zijn, waardoor ik er zoveel meer van kon genieten. Heel waardevol.
En van tijd tot tijd on-ge-loof-lijk saaaaai… dat accepteren, doseren en het prettig hebben in mijn eentje.
Ik bleef voelen dat er meer mogelijk moest zijn, dat ik zoveel meer kan, maar dat het er met de mensen die ik om heen had en de omstandigheden waarin ik mij keer op keer bevond niet uitkwam. De nood naar verbinding werd opnieuw groter.
In een opwelling gaf ik me op voor een bijeenkomst van een groep hoogbegaafde ondernemers. Wat er daar gebeurde was wonderlijk! Ik voerde gesprekken met allerlei verschillende mensen. Er was geen enkele aanpassing of afstemming nodig. De gesprekken gingen alle kanten op, over allerlei onderwerpen. Moeiteloos. Mijn hoofd kwam van een 2D in een 3D-stand terecht en alles begon te stromen. Ineens bleek ik wel creatief, communicatief en sociaal en waren mijn sensitiviteit en intensiteit geen probleem. Alle mensen daar trilden op dezelfde frequentie! Nog weken kon ik alleen maar op hoge snelheid nadenken. Ik had na jaren in één klap al mijn energie weer terug. Ik vloog!!
Na een week of drie landde ik weer een beetje halfbakken, veranderde de storm in mijn hoofd in windstilte en was ik doodmoe. Eenmaal gevlogen wilde ik echter weer. Ik zocht verbinding met andere hoogbegaafden en van daaruit begon mijn leven vorm te krijgen. Let wel, de vorm die ikzelf koos. De vorm die bij mij past. Net zoals het moment dat yoga, lesgeven, dans en mijn kinderen in mijn leven kwamen, weet ik ook bij het thema hoogbegaafdheid dat ik nooit meer zonder kan.
En van al die omzwervingen pluk ik nu de vruchten. Ik durf nu onderweg te gaan en fouten te maken. Ik kan steeds beter mijn eigen weg volgen vanuit mijn hart en openstaan voor en genieten van dat wat zich aandient. Ik kan makkelijker accepteren wanneer ik op een doodlopend spoor terechtkom, herken steeds sneller dat ik weer afgedreven ben en weet hoe ik mezelf van daaruit weer in beweging moet krijgen. Langzamerhand begin ik te ontdekken wat mijn koers eigenlijk is. Duidelijk is dat hetgeen waar ik blij van wordt nog niet bestaat, maar dat ik degene ben die dat gaat creëren.
Ineens vind ik de moed, lef en kracht weer terug die ik vroeger had. En het mooiste is dat ik niet alleen blijk te zijn en dat ik ineens aardige, open en inspirerende mensen om me heen heb die de drive, de eenzaamheid, de sensitiviteit, het snelle denken (en daarin vastlopen) herkennen. Die me een hart onder de riem steken, mijn enthousiasme delen of kritisch meedenken en me bijsturen als ik uit de bocht vlieg. De continue afwisseling tussen stilstand en beweging lijkt eindelijk een ritme te worden. De kunst is om de beweging te blijven volgen, zodat alles in stilstand zachtjes blijft stromen, van waaruit het zich kan ontwikkelen tot een steeds grotere en snellere beweging die eindelijk zijn topsnelheid mag bereiken om weer tot rust te komen in de stilte. En met het vinden van mijn dans, vind ik langzamerhand ook mijn plezier en energie weer terug. Nu jij nog!
Durf stil te staan, laat je bewegen en vind je dans