1+1=3
Momenteel werken we grotendeels digitaal. We gaan zo veel en zo goed mogelijk door met de dingen die door moeten gaan. Nuttig en efficiënt. Digitaal werken reduceert tot functionaliteit. Tot gerichte communicatie. Tot functioneel en gericht contact. Tot de essentie van de boodschap zou je zeggen. Maar wat is eigenlijk de essentie? En wat verlies je met deze vorm van werken?
Het spontane praatje bij de koffieautomaat verdwijnt. Het informele circuit heeft een functie, dat is bekend. Ook daar gaat het om informatie-overdracht. Informatie die jou toevallig ter ore komt omdat je juist met die ene collega een kopje koffie haalt. Is dat wat we missen met digitaal werken? Het hele idee van een computer is informatie-overdracht. Functioneel en snel.
Maar dat is niet hoe de mens werkt. Wij hebben behoefte aan contact, aan lezen tussen de regels door, aan het interpreteren van de (indirecte) boodschap van de ander. Zoals in de communicatie wordt gezegd: het grootste deel van de boodschap wordt doorgegeven door middel van non-verbale communicatie. En juist dat missen we. En juist dat is een belangrijk ingrediënt in het werken waarbij we ervaren dat 1+1=3. Het werken met energie, of in een flow.
Het reduceren van het contact tot de feitelijke en functionele informatie is op korte termijn nuttig om de concrete zaken op het werk door te laten lopen. Maar hoe zit het met de ideeën voor volgend jaar? De nieuwe projecten? De langetermijndoelen? De niet uitgekristalliseerde, ongepolijste informatie die om ons heen hangt en die alleen door fysiek met elkaar in contact te zijn, verbinding kan maken en vorm kan aannemen? Die het plezier en de energie in het werken tevoorschijn haalt? Niet alleen de “indirecte” uren, maar de “inspiratie-in-contact-uren”?
Van veel mensen hoor ik dat het digitale werken veel energie kost. Die energie moet nu ergens anders gevonden worden. En waar vinden we die? Ik hoor anderen zeggen: ik wandel en ga naar buiten en ik doe dingen met mijn gezin, kleine dingen, dicht bij huis.
En juist dat is nou precies de essentie. Niet de boodschap die tot de kern gereduceerd wordt, maar het waarnemen met al je zintuigen zonder ruis op de lijn van doelen, moeten en een medium dat je waarneming beperkt tot communicatie zonder te voelen, zonder te bewegen en zonder de signalen uit je eigen systeem en dat van de ander te kunnen opvangen.
De directe communicatie is waar het echte werken plaatsvindt en waar je energie uit haalt. Voor mij is deze vorm van informatie-overdracht de belangrijkste bron bij het luisteren. Dat is waarom ik graag “buiten werk”. In beweging, in contact. Met aandacht. De coronamaatregelen zag ik dan ook als een duw in de richting van een beweging die al gaande is, als ruimte om deze vorm van werken belangrijk en expliciet te maken.
De maatregelen lieten de meesten van ons eerst ervaren dat het digitale werken een gevoel oproept van 1+1=1 of misschien zelfs wel -1. Je krijgt de dingen voor elkaar, maar de manier waarop brengt ons niets. We voelen leegte en energieverlies en zoeken een manier om die leegte op te vullen.
Maar leegte is ruimte! Ruimte om te bezinnen, om vervolgens van daaruit te experimenteren. Door de opgelegde situatie hebben we dat even alleen moeten doen, waren we op onszelf teruggeworpen.
Langzamerhand beginnen we te voelen dat juist daar de essentie is te vinden.
De essentie ligt niet in de feitelijke boodschap, maar in het ontdekken van jouw verhaal en in de mogelijkheid om dit verhaal betekenis te geven door het zelf in te kleuren en vervolgens te delen met anderen! Nu is het tijd om de ruimte die we hebben, samen te verkennen! Kleinschalig, dichtbij huis, ontdaan van bestaande structuren, vanuit de kern. Jouw kern.
Dat vereist volledige aanwezigheid. In het nu, op de plek waar je nu bent, met de buitenruimte als speelruimte. Precies de ingrediënten die voorhanden zijn in de huidige situatie.
Ik nodig je uit om van hieruit samen te gaan ontdekken en om met elkaar op een nieuwe manier te gaan werken, te creëren en te verbinden. Stukjes alleen, met een ander, of met een groep.
Natuurlijk werken noem ik het, waarbij we vanuit onze kern, met aandacht, met al onze zintuigen in het hier en nu in beweging komen. Om te experimenteren vanuit verbinding met onze directe omgeving en zo nieuwe vormen te ontdekken. Om samen de onbekende weg naar buiten te bewandelen. Letterlijk. De weg naar 1+1=3.