Beweging. Dat is voor mij een sleutelwoord. Als kind was ik altijd al in beweging. Ik liep over de brugleuning in plaats van over de brug zelf. Ik sprong overal vanaf, ook als ik het eigenlijk doodeng vond en klom op het dak van ons huis. Ik bekeek bomen vanuit het perspectief van hun “klimbaarheid” en was het liefste buiten. Ik was “druk en lastig” omdat ik open en nieuwsgierig, zorgeloos en vrij de wereld wilde ontdekken.
Daarbij ging ik niet roekeloos te werk. Als ik van iets hoogs in het water sprong, onderzocht ik altijd eerst of het diep genoeg was op de plek waar ik in het water terecht zou komen, ook als ik anderen zonder nadenken zag springen.
Die neiging om te onderzoeken, en zelf te ontdekken en daarbij niet zomaar iets klakkeloos aan te nemen, is altijd gebleven. Dat heeft mijn leven niet alleen maar makkelijk gemaakt.
Naast ontdekkingen buiten, hield ik me ook bezig met ontdekken op het gebied van taal. Ik schreef een zin op een soort x-as in mijn mooiste ruitjesschrift met een foto van een eekhoorn en kleurde de hokjes boven de letters. Mijn bevindingen (de letter “e” komt het meest voor in het Nederlands) wilde ik het liefst met iedereen delen. Toen zeiden mensen al dat ik Docent Nederlands zou worden. Toen voelde ik al dat ik meer wilde.
Wat ik uiteindelijk wel werd, is eigenlijk nog steeds niet duidelijk geworden. Ik ben afgestudeerd aan de universiteit in de taalkunde, op het grensvlak met biologie. Daarna hebben vele vakgebieden, banen en organisaties de revue gepasseerd.
Ik begon met yoga en kreeg een gezin. Ook mijn kinderen kleurden niet geheel binnen de lijntjes. Ik leerde ineens op een heel andere manier te leven, door te vertrouwen op mijn intuïtie, stapje voor stapje de weg te verkennen en mijn eigen koers te varen in plaats van de verwachtingen van de omgeving als leidraad te nemen. Dat was niet makkelijk. Het voelde heel oncomfortabel om vanuit die onbekendheid op weg te gaan. Maar het heeft me wel veel geleerd. En het heeft geleid naar heel nieuwe vormen en antwoorden.
Op zoek naar iets dat alleen maar plezier gaf, zonder iets te “moeten”, begon ik met het dansen van de vijf ritmes, een meditatieve dansvorm. Ik ontdekte dat er binnenin je altijd beweging is en dat we die beweging alleen maar hoeven te volgen. Een prachtige ontdekking, die in het dagelijkse leven nog wel wat oefening vergt.
De mogelijkheid om in het HBO-onderwijs te beginnen, kwam voorbij. Diep in mijn hart wist ik dat ik dit moest doen, maar daarbij hoorde ook dat ik een diepgewortelde angst om te spreken voor een groep moest overwinnen. Mijn eveneens diepgewortelde drive om ergens vanaf te springen, stak de kop weer op en won.
In het HBO-onderwijs vond ik mijn plek. Daar voelde ik mijn passie. Ik omschreef mijn werk als: “Dit is niet wat ik doe, maar dit is wie ik ben”. Het ging weer over leren, ontdekken en nu kon ik ook anderen daarin meenemen.
Wat ik zelf opnieuw leerde, was dat je je weg alleen kunt vinden door te doen wat je moet doen. Hoe lastig ook. Na vijf jaar vele vakken in verschillende vakgebieden bij diverse opleidingen te hebben gegeven, was het opnieuw de organisatie die begon te knellen. Voor mij was er te weinig ruimte om ècht te leren.
Opnieuw diende zich een “springmoment” aan in mijn leven.
Ik bezocht een bijeenkomst voor hoogbegaafde ondernemers en er ging een wereld voor me open. Dat ik een snelle denker was, dat wist ik wel en dat heb ik mijn hele leven van anderen gehoord. Maar dat mijn levensloop voor een groot deel bepaald bleek door hoogbegaafdheid en de sluimerende rol die dit in mijn leven heeft gespeeld was nieuw voor mij.
Kenmerken als een groot rechtvaardigheidsgevoel, intens levend, sensitief, autonoom denkend en je “anders voelend” bleken hier onder de term hoogbegaafd te worden geschaard.
Met een energie die ik in jaren niet gevoeld heb en vanuit een diepe motivatie om mensen in beweging te zetten en ze mee te nemen op hun eigen weg naar inzicht, ben ik gestart met De Autodidact.
Ik ben weer onderweg naar buiten en vind het plezier in het ontdekken weer terug. Net als vroeger zoek ik daarbij naar net iets ingewikkelder hindernissen en vraagstukken dan waar de meeste mensen blij van worden om zo mijn eigen pad te vinden. Het verschil met vroeger is dat ik me met al mijn ontdekkingen uit eigen ervaring beter realiseer hoe de wereld om me heen in elkaar zit en dat ik nu niet meer in mijn eentje op pad hoef om te ontdekken en te onderzoeken.
Juist met alle omzwervingen die ik heb gemaakt, kan ik jou meenemen op je eigen weg naar inzicht, zowel inhoudelijk als op je levensweg, door me op jou en het moment af te stemmen en mijn op geheel eigen wijze opgedane en daardoor stevig verankerde kennis te delen. Ik zie je graag terug bij de Autodidact!